Peki Hiç Anal Denedin Mi?
1999 sonbaharında, Washington, Olympia’daki Capitol Tiyatrosu’nun eski moda işareti gösterdi: CANLI! ÇIPLAK! KIZ! UNITE! İlk bakışta, meraklı bir izleyici için dans eden seks işçilerinin bir gösterisi olacağını düşünebilirsiniz. İnsanlar köşeyi saran biletlerini almak için tiyatro dışında toplandılar. Bazıları California ve Alaska’dan San Francisco’daki Lusty Lady’nin bir striptizcisi tarafından çekildi, üretildi ve yönetildi. Julia Quiery, Lusty Lady’nin ülkenin ilk sendikalaşmış striptiz kulübü olmasına yardım etti ve başkalarının nasıl yapıldığını bilmelerini istedi.
Julia Quiery ve diğer Lusty Lady kadınları dört yıl boyunca her gün ırkçılığa maruz kaldı; Bir seferde sadece bir renkli kadın sahnede durabilirdi ve “busty sarışınların” en popüler dansçılar olması doğaldı. Çalışanlar için mali zorluklara yol açan planlama sorunları vardı. Her dansçı haftada sadece 16 saat çalışabilir ve art arda en fazla iki gösteri yapabilir. Sömürü her köşede gizlendi. Gözetleme kulübeleri bir seçenekti, bu yüzden dansçılar onları izleyen kişinin bir kameraya sahip olup olmadığını göremiyordu. Bazı kadınlar internette, diğerleri düşük kaliteli porno filmlerde sona erdi.
Dansçıların fotoğraflarla ilgili endişeleri ve daha sonra tek yönlü aynaları kaldırma talebi göz önüne alındığında, tiyatro başlangıçta dansçıların endişelerini anlamsız bıraktı. Öfkeli dansçılar Cizrelararası Hizmet Çalışanları Birliği’ne yaklaştı. Sendika temsilcilerini ciddi şekilde sendika kurmak istediklerine ikna ettiklerinde, organizasyon ciddiye başladı.
Bir yıl süren bir organizasyondan ve beş ay sıklıkla acı sözleşme görüşmelerinden sonra, Egzotik Dansçılar Birliği çalışanları, dansçıların istediklerini sağladı. Sözleşme, 70-75 dansçı için çalışma vardiyaları, keyfi disipline ve işten çıkarmaya karşı koruma, otomatik saatlik ücret artışları, hasta günler, yönetime karşı şikayetleri takip etmek ve tek yönlü aynaların peepshow standlarından kaldırılması için sözleşmeli olarak kabul edilmiş bir prosedürü garanti etti. 30 kasiyer ve bakıcı daha yüksek maaşlar ve sağlık yararlarını artırdı.
Batey’e göre, Lusty Lady’nin dansçılarıyla çalışmak kesinlikle SEIU’da insanların gözlerini açan bir deneyimdi. “Lusty’de örgütlenmeye başlamadan önce,” diyor, “insanlar dansçıların demografik özellikleri hakkında hiçbir bilgiye sahip değildi. Politik ve akademik açıdan iyi eğitim almış çok sayıda üniversite öğrencisi, kadın ve iyi ifade edilmişti. ” Daha büyük problemlerden endişe eden ve sosyal bir perspektiften meselelerle ilgilenen feministler. “
Ağustos 1997 seçimlerinde, Lusty Lady çalışanları çoğunlukla sendika temsiline oy verdiler. Tiyatro, sendikalara karşı etkili ve saldırgan mücadelesi ile tanınan bir hukuk bürosunun yasal hizmetlerini kullanarak cevap verdi. Rakip avukatlar beş ayrı avukatı müzakereci olarak adlandırdığında, müzakereler yavaştı, SEIU ve dansçıların hayal kırıklığına uğradı.
Tiyatro, diğer dansçıları korkutmak için bir dansçı (Yaz, bekar bir anne) serbest bıraktığında, kadınlar yaban kedisi greviyle öfkeyle tepki gösterdiler ve tiyatro dışında protesto ettiler. Yönetim tarafından tüm dansçıların iki buçuk günlük bir şekilde kilitlenmesi göstericileri maddi olarak yaraladı, ancak protestoyu sona erdiremedi veya dansçıların birliğini kıramadı. Nihayetunda tiyatro teslim oldu, görevden alınan dansçıyı işe aldı ve sendika ile ciddi müzakerelere başladı.
Batey’e göre, New York Times, The Economist, Associated Press ve United Press International dahil olmak üzere ulusal basın çok sayıda ilgili tepki yarattı. Batey, Lusty sahiplerinin sözleşmenin onaylanmasından bu yana sendika ile işbirliği yaptığını ve yeni endüstriyel düzenin nedenini ve nedenini yöneticilerini bilgilendirmeye istekli olduklarını belirtiyor. Arkaık sendika temsilcilerine yeni işe alınan herhangi biriyle konuşma fırsatı vermek zorunda olduklarına inanamayan yöneticilere, bunun aslında yeni sözleşmenin bir parçası olduğunu hatırlattı. Batey’e göre, sözleşmede öngörülen bir ön şikayet prosedürü iyi çalıştı ve onaylama sonrası ilk şikayet işleme toplantısı düzenli olarak planlandı – Batey’in de iyi bir işaret olarak gördüğü tiyatronun girişimi üzerine. Federal arabulucular, yeni sözleşme anlaşmasının temelleri üzerine tiyatronun talebi üzerine yönetim ve çalışanları eğitmek için getirildi.
Lusty Lady sözleşmesi, ABD’de striptizcileri kapsayan ilk çağdaş iş sözleşmesi olsa da, sonuncusu olması pek olası değildir. San Francisco’daki sözleşme oyundan önce – aslında dansçılar sendika temsiline oy vermeden önce – Lusty Lady’nin Seattle’daki diğer tiyatrosu değişen çalışma ortamını not etti. Tiyatro, dansçıları ücretli şirket zamanında şirket destekli çalışan toplantılarına katılmaya teşvik etmeye başladı. Bu toplantılarda seçilen sendikalı olmayan çalışan temsilcileri tiyatro yönetimi tarafından grubun sözcüsü olarak kabul edildi, muhtemelen dansçılara tiyatronun endişelerini yanıtlamak ve sendika kurmasını engellemekle ilgilendiklerini gösterdiler.
San Francisco Yeminlaşması’nı onayladıktan sonra, San Francisco Organizasyon Komitesi üyeleri Lusty Lady dansçılarıyla tanışmak için Seattle’a gitti. Dansçıların bakış açısıyla, onlara ilk kez yeni birlik ve sözleşmenin ne hakkında olduğunu ve yeni anlaşmanın Seattle’daki dansçıları nasıl etkileyeceğini açıkladılar. Özellikle, Seattle dansçılarına, dansçıların iki tiyatro arasında ileri geri gidip gelebilecekleri geleneksel düzenlemenin korunacağına dair güvence verdiler. Seattle’ın tiyatro yönetimi, San Francisco organizatörlerinin ziyaretine tüm dansçılar için anında, istenmeyen, saatlik bir ücret artışı ile karşılık verdi. Performans sırasında dövmeli veya piercingli dansçıların vücut süslerini örtmesi gereken tartışmalı bir tiyatro politikası da iptal edildi.
Market Street Türema ve New Century Theatres’deki San Francisco dansçılarının muhtemel sendika temsili konusunda SEIU ile temasa geçtiği bildirildi ve Batey, Houston, Teksas’taki olası bir striptizci birliğini duyduğunu söyledi.
957 total views, 1 today
