DEHB ne “yeni” bir akıl sağlığı sorunu değildir ne de ilaç şirketleri, akıl sağlığı alanı veya medya tarafından kişisel kazanç veya finansal kazanç amacıyla yaratılan bir bozukluk değildir. Ülke çapında milyonlarca insanı etkileyen çok gerçek bir davranışsal ve tıbbi bozukluktur. Ulusal Ruh Sağlığı Enstitüsü’ne (NIMH) göre DEHB, çocuklarda ve ergenlerde en sık görülen zihinsel bozukluklardan biridir. NIMH’ye göre, DEHB olan tahmini çocuk sayısı nüfusun% 3 -% 5’i arasındadır. NIMH ayrıca yetişkinlerin yüzde 4,1’inin DEHB olduğunu tahmin ediyor.

Toplumumuzun DEHB’yi bir iyi niyetli akıl sağlığı ve / veya tıbbi bozukluk olarak kabul etmesi biraz zaman alsa da, aslında modern literatürde en az 200 yıldır kaydedilen bir sorundur. 1798 gibi erken bir tarihte, DEHB ilk kez tıbbi literatürde “Zihinsel Huzursuzluk” olarak anılan Dr. Alexander Crichton tarafından tanımlanmıştır. Görünür bir DEHB gençliği olan “Fidgety Philip’in Hikayesi” nin bir masalı, 1845 yılında Dr. Heinrich Hoffman tarafından yazılmıştır. 1922’de DEHB Post Ensefalitik Davranış Bozukluğu olarak kabul edildi. 1937’de uyarıcıların çocuklarda hiperaktivitenin kontrolüne yardımcı olduğu keşfedildi. 1957’de metilfenidat (Ritalin), hiperaktif çocukları tedavi etmek için ticari olarak kullanılabilir hale geldi.

DEHB’nin resmi ve kabul edilmiş ruh sağlığı / davranışsal teşhisi nispeten yenidir. 1960’ların başında DEHB “Minimal Beyin Disfonksiyonu” olarak adlandırıldı. 1968’de bu bozukluk “Çocukluğun Hiperkinetik Reaksiyonu” olarak bilinir. Bu noktada dikkatsizlik belirtilerinden çok hiperaktiviteye vurgu yapıldı. 1980 yılında tanı, hiperaktivite ve dikkatsizlik üzerine eşit vurgu yapan “Hiperaktivite ile veya Hiperaktivite Olmadan Dikkat – Eksiklik Bozukluğu” olarak değiştirildi. 1987 yılına gelindiğinde, bozukluk Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) olarak değiştirildi ve dört kategoriye ayrıldı (aşağıya bakınız). O zamandan beri DEHB, davranışsal sorunlara neden olan bir tıbbi bozukluk olarak kabul edilmektedir.

Şu anda DEHB, DSM IV-TR (kabul edilen tanı el kitabı) tarafından dört kategoriye ayrılan bir bozukluk olarak tanımlanmaktadır:

1. Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu, Ağırlıklı olarak Dikkatsiz Tip (önceden ADD olarak biliniyordu), dikkat ve konsantrasyon bozukluğu ile işaretlenmiştir.

2. Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu, Ağırlıklı olarak Hiperaktif, Dürtüsel Tip (eski adıyla DEHB), dikkatsizlik olmadan hiperaktivite ile işaretlenmiştir.

3. Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu, Kombine Tip (en yaygın tip) tüm semptomları içerir: dikkatsizlik, hiperaktivite ve dürtüsellik.

4. Aksi Belirtilmemiş Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu. Bu kategori, dikkatsizlik veya hiperaktivite-dürtüsellik gibi belirgin semptomları içeren ancak tanı için DSM IV-TR kriterlerini karşılamayan DEHB bozuklukları içindir.

DEHB ve dört alt kategorisini daha iyi anlamak için hiperaktivite, dürtüsellik ve / veya dikkatsizlik örneklerle gösterilebilir.

Gençlerde tipik hiperaktif semptomlar şunları içerir:

Genellikle “hareket halindeyken” veya “motorla sürülür” gibi davranır
Huzursuz hissetmek
Ellerinizi ve ayaklarınızı gergin bir şekilde hareket ettirme veya kıvırma
Yürümek veya koşmak için sık sık kalkmak
Uygunsuz olduğunda aşırı koşma veya tırmanma
Sessizce oynamak veya sessiz boş zaman aktivitelerine katılmakta zorluk çekmek
Aşırı veya çok hızlı konuşmak
Genellikle otururken koltuktan ayrılmak beklenir
Genellikle sosyal aktivitelere sessizce katılamaz

Gençlerde tipik dürtüsellik belirtileri şunlardır:

Önce düşünmeden döküntü veya aniden hareket etmek
Sorular tamamen sorulmadan önce cevapları bulanıklaştırma
Bir dönüşü bekleyen zor zamanlar geçirme
Genellikle başkalarının konuşmalarını veya faaliyetlerini kesintiye uğratmak
Çocuğun kendi akran grubu tarafından kabul edilmemesine neden olan sosyal durumlarda kötü karar veya kararlar.

Gençlerde tipik dikkatsizlik belirtileri şunları içerir:

Detaylara dikkat etmemek veya dikkatsiz hatalar yapmak
Odaklanmakta zorluk çekmek ve kolayca dikkati dağılmak
Konuşulduğunda dinlemiyor gibi görünüyor
Günlük aktivitelerde genellikle unutkan
Organize kalmak, ileriyi planlamak ve projeleri bitirmek konusunda sorun yaşamak
Ödev, kitap, oyuncak veya diğer eşyaların kaybedilmesi veya yanlış yerleştirilmesi
Doğrudan konuşulduğunda dinlemiyor gibi görünüyor
Talimatları izlememek ve işyerindeki faaliyetleri, okulları, işleri veya görevleri bitirmemek
Sürekli zihinsel çaba veya konsantrasyon gerektiren görevlerden kaçınma veya sevmeme

Dört DEHB alt kategorisinden Hiperaktif-Dürtüsel Tip en ayırt edilebilir, tanınabilir ve teşhis edilmesi en kolay olanıdır. Hiperaktif ve dürtüsel belirtiler, bir çocuğun etkileşime girdiği çeşitli ortamlarda davranışsal olarak ortaya çıkar: yani evde, arkadaşlarla, okulda ve / veya ders dışı veya atletik aktiviteler sırasında. Bu alt kategorinin hiperaktif ve dürtüsel özellikleri nedeniyle, bu çocuklar doğal olarak çevrelerindeki kişilerin dikkatini (genellikle olumsuz) uyandırırlar. Nazaran